![]() |
||
![]() |
Concertrecensie Peppel, Zeist 22 september 2000, door Erik Baas.
Kecks in de Peppel!
Het is vrijdagmiddag vier uur als mijn weekend eindelijk begint. Ik kan
niet wachten totdat ik voor de deur van de Peppel sta en mijn opwachting kan
maken voor een tweede concert van de Kecks. De eerste keer dat ik de Kecks
zag was in Tivoli (voor de niet-tivoli kenners onder ons in Utrecht!) en
toen hadden ze al een goede indruk op me gemaakt.
Halfvijf sta ik in de file, dus een mooi moment om TK eens lekker hard te
draaien in de hoop nog een paar fans te verscharen. In Zeist aangekomen ga
ik eerst een hapje eten bij een vriend van me. Echt heerlijk gegeten, zijn
moeder kan heerlijk koken! Laat ik eerlijk zijn, op aanraden van die vriend
ben ik voor de tweede keer naar de Kecks gegaan. Ik wist namelijk helemaal
niet dat ze in Zeist zouden optreden! Dat noemt zich een fan.
Half negen zijn we in de peppel, en ik ben er klaar voor. Zat nog even te
twijfelen om een T-shirt te kopen maar dat was er niet van gekomen. Ik ben
immers niet zo’n welvarende student. Na een tijd wachten gaan dan eindelijk
de deuren van de zaal open. Zalen zoals de Peppel zijn perfect voor een
intiem concert van de Kecks.
Eindelijk gaan ze beginnen. Rick en Rob kwamen het podium op en begonnen het
openingsnummer Winnaars, verliezers. Geweldig nummer, maar kan iemand me
vertellen waar het nummer in godsnaam over gaat. Zingt Rick nu dat Richard
zelfmoord heeft gepleegd, of iets anders? Jammer genoeg heb ik niet de kans
gehad om het aan 1 van de bandleden te vragen.
Na het openingsnummer komt de voltallige band het podium op en kan het feest
echt beginnen. Persoonlijke hoogtepunten waren voor mezelf zeker de nummers
Hart en ziel die het altijd goed doet, Hakken in het zand, en Altijd voor
het eerst. Dit zijn nummers die ik niet genoeg kan horen. Laat ik wel eerlijk
zeggen dat er twee nummers waren die ik niet kende, maar ik ben dan ook pas
19 dus ik heb nog alle tijd om alle nummers van de Kecks beter te leren
kennen. Als ik om me heen kijk bij zo’n concert ben ik ook vaak één van de
jongste van het publiek. Al was het publiek in de peppel wel
vertegenwoordigd door een paar leuke dames van mijn leeftijd. Dit alles was een
perfecte combinatie voor een ideale avond.
Aan het einde van het concert werd er nog afscheid genomen van een
vertrekkende vrijwilliger van de Peppel. Sorry dat ik de naam niet meer weet
van deze dame, maar ik was ook nog nooit eerder in de Peppel geweest. Ik ben er zeker van dat ik er nog een keer zal komen. Misschien nog een keer voor de Kecks. Ik heb nog een lange tijd te gaan, laten we hopen dat we dat van de
Kecks ook kunnen zeggen!
|