The day after...
Heel langzaam kom ik tot het besef dat ik aan het wakker worden ben. Mijn ogen heel voorzichtig open, godszijdank zijn de rolluiken nog dicht, dus het is en blijft donker. Je hebt ze zo soms, van die dagen dat je weet: 'we gaan het vandaag heel rustig aan doen, alleen datgene wat echt noodzakelijk is, verder niets'. Zo'n dag zal het vandaag zeker worden.
Als ik me probeer om te draaien voel ik mijn vermoeide lijf, mijn benen lijken van lood... En ik weet weer hoe het komt, wat de oorzaak hiervan is. Een concert van de Kecks. Een concert ONDERGAAN, zoals het zo mooi en naar waarheid staat geschreven op de thuispagina.

Het is half 10. 'Ga je mee sporten?' vraagt mijn vriend die klaarwakker naast me ligt. Het is duidelijk dat hij niet is mee geweest. Hij springt ons bed uit. 'Neeee...' probeer ik te zeggen, maar er komen alleen wat schorre geluidjes uit mijn rauwe en pijnlijke keel. 15 min. later is hij weg en heb ik het grote bed voor mezelf alleen. Heerlijk soezerig gaan mijn gedachten terug naar de afgelopen avond en nacht.

De Groene Engel, in Oss. Mijn broer en zijn vriendin waren snel gebeld. De voicemail snel ingesproken: Tröckener Kecks, Grof Geschut en het is vast niet uitverkocht. Het is nu 20.30, en oja, ik kom er NU aan.. En zo belandden we in Oss. Even kijken bij de shirts. Mooi hoor, als de lente echt doorzet, en straks de zomer een mooie aanwinst. We hoeven niet lang te wachten, 22.15 komen de Kecks het podium op en beginnen te spelen. Natuurlijk staan we vooraan. Dat is de plek waar je erbij bent, daar gebeurt het. De eerste nummers, even opwarmen. Het publiek maakt voorzichtig zijn spieren los, begint voorzichtig te dansen, als ware het een warming up voor wat komen gaat. Het "droge" gedeelte, de eerste fase van een concert waarbij nog geen zweet aan te pas komt. Dit verandert al snel als 'Hart en Ziel' wordt ingezet. Zodra de eerste noten worden gespeelt is de betovering daar. Als in een reflex begint het publiek te dansen, springen, swingen, zingen..
Wat een mazzel, genoeg ruimte vooraan om mezelf te kunnen bewegen, mezelf heerlijk uit te leven. De spetters vliegen er letterlijk vanaf, zelfs van het drumstel van Gerben. Weinig kans dat ik nog kan stoppen met dansen deze avond. Ondertussen kijken naar de band, er gebeurt van alles op het podium, zoveel mooie dingen als je er oog voor hebt. Een bezienswaardigheid, zo vol overgave deze band laat zien en horen wat ze in huis hebben. En dan Theo...
Het is de plek met het mooiste uitzicht, daar waar je Theo bezig ziet. Deze man maakt muziek met zijn hele lijf, dan pas met zijn basgitaar. Nog nooit eerder heb ik iemand zo in zijn gitaarspel op zien gaan. Theo speelt met hart en ziel, en zweet, kwijl en snot vormen voor hem geen belemmering, het vindt zijn weg. Op de hele wereld zal geen tweede basgitarist rondlopen als Theo, zonder twijfel. Zo worden ze gewoonweg niet meer gemaakt.

De mooie rustige nummers als 'in tranen'en 'Altijd voor het eerst' komen voorbij, en voor het eerst voel ik hoe nat en bezweet mijn lijf is. Net als ieder ander op het podium en voor zover ik kan zien vooraan. Veel tjd om bij te komen krijg ik niet. Het opzwepende spel dat Phillip en Gerben samen spelen zorgt ervoor dat het voor mij onmogelijk is om stil te staan. Het spel van deze twee muziekanten vindt zijn ontlading in het geweldige 'De Jacht'. Ook spelen ze het voor mij het mooiste nummer van >tk '..amoureus gebied', ingezet door een heerlijk mee te brullen intro van Rick. Een van de nummers waarvan ik denk: 'veeel te kort..'
Als afsluiting weer een juweeltje. 'Ik denk nooit meer aan jou'. 'Maar ik nog wel aan jullie, jongens', denk ik nog. Na nog een toegift van een paar nummers komt er een einde aan een naar mijn mening geweldig optreden, een mix van oude en nieuwe nummers. Te snel naar mijn zin kom ik weer terug in de werkelijkheid. Vermoeidheid voel ik niet, maar mijn hele lijf is drijfnat, net als het shirt dat ik aanheb. Een te kort optreden, want het is een dubbelconcert. Grof geschut geeft ook een goed concert, maar de betovering brak bij de laatste noten van de Kecks en kwam niet meer terug..

Nog steeds lig ik in bed. De film die zich in mijn hoofd heeft afgespeeld, was ik wakker en was het een heldere herinnering, of sliep ik en was het een mooie droom? Ik besluit om op te staan, heel voorzichtig en langzaam. En weer wordt het me duidelijk, dit wordt een hele rustige dag. Ik neem rustig de tijd voor alles. Gemakkelijk zittende kleding, mijn haren alle kanten op, ach, wat maakt het uit voor vandaag.. ik ga toch niets doen. Als ik beneden kom zet ik de cd >tk op, en ben weer in gedachten bij gisteren. Met een duidelijk verschil.
Gisteravond mochten de zachter en rustige nummers voor mij wat harder, en ging ik uit mijn dak op de hardere nummers, terwijl ik nu de rustige nummers prefereer, ja zelfs bij het eerste hardere nummer denk: 'pff, oef, even de radio wat zachter zetten'.
Maar ik zal snel hersteld zijn, want ik wil natuurlijk Meer Meer Meer! En dan zal het weer zo zijn als de op het eerst shirt stond dat ik kocht: Heet, Hard, en Lekker lang!

Groetjes van Karin.