De Kecks als 'souvenir' op Stekpop 2000
"Tröckener Kecks als hoofdact op Stekpop 2000 in Hazerswoude".
Ik geef toe, het is weer wat anders dan Paradiso of Tivoli, maar op de één of andere manier hebben Hazerswoude en Tröckener Kecks iets met elkaar. Dat is de reden dat ze regelmatig komen spelen in de vernieuwde Stek. Waren ze daar dus al geweest in februari 2000, nu was de plaats van handeling een grote feesttent op het parkeerterrein van de Stek. Met uitzicht op de plaatselijke kerktoren, wat wil je nu nog meer.
Voor de verandering eens Op de vlucht overgeslagen, maar wel met een andere 'kneiter' van een nummer, Altijd voor het eerst. Rick en z'n companen proberen het publiek op te zwepen, hetgeen aardig lukt. Toch merk je dat er beduidend minder Kecksers zijn dan bijvoorbeeld in Paradiso, Tivoli of Patronaat Haarlem. Het betekent niet dat in Hazerswoude het (tent)dak er niet afgaat hoor. Met opvallend veel oude nummers (Meer! Meer! Meer!, Een dag zo mooi, Niemand danst alleen etc.) zorgen de Kecks ervoor dat heel Hazerswoude op haar grondvesten trilt. Stevige rocknummers als Meer Niet, Hakken in het zand afgewisseld met nummers als Paradijs maakte dat dit concert weer eens ouderwets Kecksen was.
Zo'n hele avond Tröckener Kecks meemaken, ondergaan, beluisteren en bekijken, da's toch wel iets om naar uit te kijken vind ik. De inzet van de bandleden, of het nu voor 20 man is of voor 2000. Of het nu Amsterdam of Hazerswoude is, het maakt ze niets uit. Elke keer gaan ze tot het uiterste. Dat waardeer ik zeer van de Kecks. Ik vind het heel jammer dat de Kecks maar op beperkte schaal bekend zijn in Nederland. Alhoewel, nu hoef ik niet zo te dringen om vooraan te komen en ik kan ze veel en vaak bekijken. Da's wel een voordeel natuurlijk. Maar de Kecks zouden veel meer landelijke bekendheid en erkenning moeten krijgen. Voorlopig zit ik nu weer thuis, en ik beleef in mijn gedachte weer dat concert in Hazerswoude, nog steeds met piepende oren en bezwete, hijgende en gepassioneerde Kecksleden op m'n netvlies. Een mooier souvenir kan ik me niet bedenken, terwijl ik de ceedee >TK maar weer op repeat zet...........
Dat brulde het affiche op elke lege en vertrapte vuilnisbak of wegrottende deur. Naast de Kecks kwamen er nog twee andere bands: 4 Neven En Een Nicht en Farmer John. Dat beloofde dus een lange, hete avond te worden met als absoluut hoogtepunt TK in een walmende, dampende feesttent.
Theo's Toko stond al vroeg uitgestald, de verkoop echter bleef wat achterwege. Alle doorgewinterde Kecksfans hebben natuurlijk al alles wat ze willen hebben. Toch blijft het een mooi gezicht, al de shirts en ceedees keurig uitgestald. Altijd even kijken en zien of er nog iets nieuws is gefabriceerd.
Het voorprogramma is in volle gang en langzaamaan stroomt de tent vol, maar deze is zeker niet volledig uitverkocht. In de Stek zelf zou het vol zijn, de feesttent echter is voor driekwart gevuld. Na het laatste nummer van Farmer John zie je de 'die-hards' zo heel rustig aan naar voren schuifelen. Dan die altijd aanwezige gezonde nerveuziteit van de roadies en van het publiek. Het drumstel opbouwen, gitaren stemmen, plaats innemen vooraan tegen de hekken, flessen spa klaarzetten en dan het licht uit en het introdeuntje......
Een andere -meer visuele- act, was natuurlijk het geweldige intro van De Jacht. Fantastisch om te zien, het samenspel (of eigenlijk tegenspel) van Phil tegen Theo, ondersteund door Gerben. Laatstgenoemde inmiddels alweer zeiknat gespoten en gegoten door Rick. Iedere keer als ik dit zie, denk ik dat het nu toch niet gekker worden kan. Maar elke keer verbaast het me weer, dat deze heren het onderste uit de kan halen om het publiek een ervaring mee te geven die men niet snel zal vergeten.
Opvallend en jammer vond ik het ontbreken van Winnaars, Verliezers, een mooi samenspel van Rick en Rob. Persoonlijk vind ik dat één van de beste nummers van het nieuwe album. Maargoed, je kunt niet alles hebben.
Als afsluiting waren er uiteraard weer drie toegiftsessies en ik was al even bang dat ik zonder Met Hart en Ziel de tent zou moeten verlaten, maar gelukkig hoefde dat niet. Tenslotte kon het laatste nummer Souvenir niet toepasselijker zijn.