recensie van de concerten van 4 en 5 mei in Zoetermeer, Assen en Almere, door Richard Thannhauser
Binnen 24 uur van het ene in het andere uiterste
Dodenherdenking, bevrijding en Kecks
Anderhalf uur eerder was er sprake van enige nervositeit. Gillende tienermeisjes smachtten naar Abel, commercieel slim gestuurd tieneridool in dit nieuwe millennium. Achter de coulissen kijken de vijf Kecks af en toe om het hoekje. Zullen die mensen ook blijven staan als de Kecks het roer van de Brabander overnemen? Of stroomt het Marktplein voortijdig leeg? De angst blijkt ongegrond, want op een paar bakvisjes na blijft iedereen staan. En nog belangrijker: het enthousiasme is groot. Zowel op het plein als op het podium.
De vermoeidheid staat op de gezichten geschreven. Het is ook niet niks. Drie optredens in 24 uur, kriskras door het land. Het begon aarzelend op donderdagavond 4 mei, de dag waarop Nederland traditioneel de oorlogsslachtoffers herdenkt. De Boerderij in Zoetermeer blijft deze avond opvallend leeg. Pakweg honderd mensen zijn op de Kecks afgekomen en dat is wennen in de jongste zegetocht door Nederland. Want sinds het uitkomen van >TK trekken de Kecks vrijwel overal volle zalen. In het gloednieuwe jongerencentrum, waar de akoestiek overigens van een prima niveau is, doen de vele lege plekken onwerkelijk aan. De aanwezigen raken snel in de greep van de dynamiek op het podium, want volle bak of bijna lege zaak; de band geeft zich volledig. ,,We hebben lekker gespeeld'', blikt Rob van Zantvoort terug. Inderdaad, aan de Tröckener Kecks heeft het niet gelegen.
De dag van de vrijheid, 5 mei, gaf een heel ander beeld te zien. Al vroeg in de middag arriveert de band in Assen, waar het even schrikken is als de dagplanning bekend wordt gemaakt. De Kecks zouden rond 17.30 uur beginnen, maar aangezien het programma traditioneel uitloopt, dreigt een probleem. Om 22.00 uur moet de band immers in Almere klaarstaan. En aangezien de hele boel na het optreden nog moet worden ingepakt en overgebracht naar het stukje Amsterdam in de polder, dreigt tijdnood. De organisatie toont zich coulant en zorgt ervoor dat de Kecks ruilen met The Wounded.
Al ruim voor het optreden heeft Theo Vogelaars zijn stekkie in de stand ingenomen. De bassist, verantwoordelijk voor de merchandising, geniet met zijn assistente Aniet van het zomerse zonnetje. Mooi moment om eens even stil te staan bij Bevrijdingsdag. Dat 5 mei al lang niet meer een dag is, waarop het einde van de Tweede Wereldoorlog wordt gevierd, is de Brabander ook niet ontgaan. Maar toch?
Veel vrijheid is er voor de band niet bij. Het is jagen om twee afspraakjes na te komen. ,,Normaal hoeft dat van mij niet zo'', zegt Theo Vogelaars. ,,Al is het op een dag als vandaag niet zo erg om twee keer te moeten spelen. ,,Omdat het een functie heeft. Zwaar is het wel. Opbouwen, spelen, afbreken, eten en weer op reis naar het volgende podium. Het lijkt wel een zware wielerwedstrijd.''
De Tröckener Kecks klagen niet snel. Zeker niet als je je voor zo'n grote mensenmassa mag profileren. Het publiek in Almere is nog enthousiaster dan in Assen. Voor het podium is het een gedrang van jewelste. De security voorkomt problemen door kleine kinderen uit het gedrang te plukken en voor de dranghekken te stallen. Opnieuw blijkt dat de lekker in het gehoor liggende nummers als 'Zou je niet tegenstaande....' en 'Zon sprong aan' snel opgepikt worden door de deinende mensenzee. En dat het vaste oudje 'Met hart en ziel' ook hier een feest van herkenning is. Hoogtepunt blijkt opnieuw 'De Jacht'. Met het inmiddels bekende geïmproviseerde intro, verzorgd door Gerben Ibelings, Theo Vogelaars en Phil Tilli. Op elk concert klinkt het weer anders. De dreigende bas van Theo, het heftige tromgeroffel van Gerben en de jankende gitaar van Phil zwepen het publiek op. Een opstootje dreigt als het ruige deel van het publiek het aan de stok krijgt met mensen, die niet gesteld zijn om gooi- en smijtwerk. Hoog vanaf het podium sust Rick de Leeuw de gemoederen. Zoals hij eerder in Assen de muziek had stilgelegd, omdat iemand een baby te dicht bij de speakers hield. ,,Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat dat kind doof wordt door mijn stemgeluid'', sprak hij vermanend. |